FRED SCHYWEK
*
Zonne
nacht wordt ijs
de
wind komt
van
daar
Litteken
In
donkere nacht een afgronddiepe boze man
vandaag
droomt hij niet meer van vandaag
vandaag
verscheen de leeuw voor hem
Het
meisje wist
toen
niet hoe
het
is
bemind
te
worden
IK
GA WEG laffe
klootzak
kind
misbruiker
gij had
mijn
lichaam
maar
nooit
had
gij mij in het bos der doden
Angst
en zij is bij de anderen
wonde
litteken stilte van de zee
Wat
dan slechts helpt is het
gevoel
van liefde. Deze energie
achter
het schaduwspel
daar
klampte zij zich aan vast en het
zou
een leven lang zo blijven
Het
is het klinken van een klavier
in
een grote ruimte. Wandelen
op
de bosweg in de zon
met
een lied op de lippen
Zij
dook diep tot niemand haar
nog
kon volgen. Ginds was ze
alleen
en beschermd. Dat cultiveerde
zij.
Zij werd meester der illusie
De
geuren waren haar drang
het
zuivere het afzetten
van
de modder met zijn stenen
die
later geen last meer zijn
het
glimlachen naar de kleine
steen
in de stroom met zijn zuivering
Door
de ster onbeantwoorde gevoelens
hopeloze
verlangens
verre
afstanden kunnen je
in
treurnis dompelen
Verzorging
door engelen
neemt
je zorgen over
en
zorgt ervoor dat je
alles
krijgt
wat
nodig is
in
je nood
Het
water stroomde verder
het
was een zwarte aanval
sterf
en sta op, de schaduw
werd
nieuw en schoon
de
horizon gloeide in de jonge dag
storm
werd orkaan
zij
keerden in zich
het
was warm
gevoelens
van kristallen helderheid
verschijning
van de vrouw in
de
gouden jurk. Zij glimlachte
zei
dat ze goed was aangekomen.
Zij
hoefden zich geen zorgen meer te maken
het
gaat haar goed
zij
opende zich voor de ervaring van
de
passie van de diepte van innige liefde.
Click.
Stilte. Nog steeds.
*
Vertaling
